donderdag 30 december 2010

Hoogvliegen met (on)zinnig onderzoek

Astma en de achtbaan heeft weinig met elkaar te maken, zo lijkt het. Maar het blijkt dat astmasymptomen, door een ritje in de achtbaan, verzacht worden.
Dit onderzoek heeft in oktober de IG Nobelprijs gewonnen. Het is de prijs voor hilarisch, maar serieus onderzoek; alle rapporten zijn wetenschappelijk verantwoord.

Degene die het volgend fenomeen wil onderzoeken dingt ongetwijfeld mee naar de hoofdprijs.



Het gerenommeerde BMJ (British Medical Journal) doet af en toe ook eens gek.
Elk jaar, rond kerst, publiceert het een onconventioneel onderzoek. Dit keer hebben ze het verschil in parkeergedrag van medici onderzocht: The barrier method as a new tool to assist in career selection: covert observational study. (Open access). Met de ongelofelijke conclusie dat parkeergedrag bepalend is voor de carrièrekeuze van medice. Parkeer je snel, heb je op tijd je parkeerkaart bij de hand, dan zul je als chirurg het goed doen zo niet, kun je beter radioloog worden.
Surgical consultants were fastest, followed by consultant anaesthetists and consultant radiologists, with physicians slowest. Sex was not an influencing factor.
Het onderzoek ziet er heel serieus uit. [A stopwatch (Casio Computer; Tokyo, Japan) was used to record the time taken (in seconds) to approach and negotiate the barrier, park the vehicle, get out of the vehicle, and walk to a designated point.]
En gelardeerd met mooie plaatjes.



Of het waar is? Waarom niet?

Wat ik vooral aantrekkelijk vind aan dit artikel is dat het allemaal zo logisch lijkt. Waarom zou je parkeergedrag niet onderzoeken? Is het niet logisch dat chirurgen snel moeten beslissen. Immers, aan de operatietafel moet er bij een onverwachte complicatie niet uitgebreid gedelibereerd worden. Radiologen hebben, naar mijn bescheiden mening, meer beslissingstijd en moeten heel nauwkeurig opsporingswerk doen. Met zo'n persoonlijkheid neem je even de tijd om een goede parkeerplek te zoeken.

Eigenlijk zou er geen sllicitatiegesprek nodig zijn om te weten of iemand geschikt is voor de baan.
Dat zou voor mij trouwens dramatisch aflopen, mijn rijcapaciteiten en parkeergedrag is zeer onder de maat. Ik denk dat ik de vuile bedden zou mogen afhalen, en alleen onder strenge supervisie.

In december 2003 publiceerde het BMJ een literatuuronderzoek naar het preventieve karakter van parachutes om verwondingen te voorkomen. De conclusie was dat dit, tot hun spijt, nooit onderzocht was. Er waren wel genoeg mensen die via een parachute zonder verwondingen op de grond geland waren, maar er was geen controlegroep gevormd van mensen die het zonder parachute hadden geprobeerd.

The widespread use of the parachute may just be another example of doctors’ obsession with disease prevention and their misplaced belief in unproved technology to provide effective protection against occasional adverse events. 
Met andere woorden: medici kunnen te voorzichtig zijn en voor niets parachutes aanraden aan onwetende hoogvliegers. 
BMJ is niet bang voor zelfspot. 
En misschien moeten wij volgend jaar wat meer gaan hoogvliegen.

(Met dank aan Agnita voor de artikelen)

zaterdag 4 december 2010

Juf Liek leert kleuren met de iPad

Ik werk met kinderen met een ontwikkelingsachterstand. Kennis komt niet vanzelf aanwaaien bij deze kinderen. Leren praten en de taal begrijpen kost ze extra moeite. Wat vooral moeilijk voor ze is, zijn abstracte begrippen zoals kleuren.
De zin: "Wat voor kleur is dat?" of " Deze auto is rood" geeft al zoveel informatie dat het te moeilijk is om het te begrijpen.

Wat ik vaak doe is dan bijvoorbeeld voor een week 1 kleur als thema nemen. Ik benoem alleen alles wat rood is. Ik laat ze naar rode voorwerpen zoeken, ik sorteer rode voorwerpen uit een bak, enzovoorts.

Ik zet nu ook de iPad in als aantrekkelijk hulpmiddel.
Color Splash is een applicatie die foto's kleur geeft door juist bepaalde delen zwart-wit te maken. Het programma opent de foto en maakt alles zwart-wit. Als je er met je vinger overheen gaat dan komen de originele kleuren terug. 
Kijk maar naar de foto met de appel, omdat de rest er omheen z/w is, komt de appel goed naar voren. 



Wat ik heb gedaan is enkele foto's van te voren preparen waardoor alleen de rode vlakken overblijven. Ik laat de kinderen daarna de kleur rood vinden, door ze over het oppervlak te laten wrijven. Als ze vaak genoeg horen dat ze zo rood vinden verbinden ze hopelijk de kleur met het woord rood.
Ik heb het uitgeprobeerd met ze en ze waren sowieso heel geïnteresseerd in de iPad. Ze snapten snel wat ze moesten doen; het is ook erg intuïtief. 




Originele foto

geprepareerde foto


Dit zien de kinderen eerst
Daarna 'vinden' ze vanzelf de rode kleur



Het enige probleem wat ik niet gelijk kon oplossen was dat de kinderen vaak met de muis van hun hand ook op het oppervlak gingen wrijven waardoor de foto ging schuiven. Lastig. Ik geloof niet dat ik dat commando kan uitzetten. 

De reden waarom ik de normale spelletjes niet geschikt voor deze doelgroep vind is dat het vaak veel te hoog gegrepen is. Er zijn telspelletjes die veel te snel gaan, in het engels zijn en waarbij veel te veel te zien is, waardoor de kinderen met een achterstand het overzicht kwijt raken. Of er zijn kleurenspelletjes waarbij er teveel kleuren worden gepresenteerd. 
Met behulp van Color Splash heb ik dat zelf helemaal in de hand. Ik kan heel gedoseerd nieuwe kleuren toevoegen.
En na het kleuren zoeken mogen ze sowieso hun eigen foto's gaan kleuren via Color Splash.
Succes verzekerd. 

dinsdag 16 november 2010

Intuïtief enquêtes invullen via internet

Hoe lang bestaat internet al, hoe lang zijn we al bezig om ICT in ons dagelijks bestaan te voegen? En waarom enquêteren we nog op zo'n primitieve manier? 
Alsof we nog in het papieren tijdperk leven. Het is, geef ik toe, een stokpaardje van me, zie hier.  



Vandaag zag ik eindelijk weer eens een voorzichtig begin met het nieuwe enquêteren; 'schuif je antwoord'. 

Stichting Homosport heeft een schuifsysteem aan hun enquete2010 gekoppeld. Dit is wat mij betreft een stuk intuitiever antwoorden dan het invullen van: 'helemaal niet, een beetje, mee eens, helemaal mee eens'. En natuurlijk komt het uiteindelijk op hetzelfde neer, maar toch. 
En het kan nog een stuk beter, zie hier.

zondag 7 november 2010

Alles begrijpen door: Everything explained through flowcharts

Grafieken, kaarten, visualisaties, ik ben er dol op. Nu heeft de stand up comedian en designer Doogie Horner het book over flowcharts uitgebracht: Everything explained through flowcharts.
Horner gaat net zoals Mulisch het grote gebaar niet uit de weg.

















In dit boek legt hij uit hoe Heavy Metal bands aan hun namen komen, of wat niet-gelovigen onder ons na de dood kunnen verwachten. Zijn kaart om discussies te winnen is wel heel uitgebreid maar blijkbaar nodig. Ik vind de Future Key erg grappig. De politiek verandert daarin van revolutie tot dans-revolutie en van democratie naar een supercomputer-dictatuur. Dit moet toch te voorkomen zijn.
We hebben ook nog wat te doen voor onze voorouders. Gelukkig maakt hij ons duidelijk hoe we een 19 eeuwse bewoner kunnen uitleggen wat internet is.

Afterlife
The argument page





Future Key



Als je zelf een flowchart wil maken is dit een goed hulpmiddel: flowchartkiezer-kaart

zaterdag 2 oktober 2010

Wilders invoegen in tagcloud

In het vakblog zag ik dat Raymond een nieuwe tagcloudgenerator heeft gevonden. Hij heeft daarmee het regeerakkoord in een tagcloud gezet. Het leuke van deze generator is dat er eigen vormen kunnen worden ingevoegd. Ik heb wat zitten spelen met andere beelden als achtergrond voor de regeerakkoordcloud.
Geert Wilders als decorstuk ligt dan het meest voor de hand natuurlijk.
En dit is dan het resultaat:


Een tagcloudgenerator geeft, via de afmeting van de getoonde woorden, het aantal woorden van een tekstbestand weer. Ik heb voor de hierboven getoonde cloud, het concept regeerakkoord ingevoegd. En de woorden Nederland, kabinet, beleid zijn groter dan andere, en worden dus vaker in dit akkoord gebruikt.

Wordle is de bekenste tagcloudgenerator maar ik heb er in de loop van de tijd wat meer verzameld. Zie mijn deliciouspagina. Ik zal het aanvullen mocht er weer wat nieuws komen.
De generator voor deze cloud is: tagxedo.com

Eerder post over tagcloud.

zaterdag 18 september 2010

Een boek is een boek is een..

Gisteren heb ik dan de knoop doorgehakt; ik heb een iPad gekocht. Nu ben ik wat nieuwe media-apparaten toch echt klaar. Ik heb een een laptop, Android-telefoon, E-reader (Bebook) en nu ook de iPad.

De iPad heb ik voornamelijk genomen zodat ik op een gemakkelijke manier alle feeds en dus blogs kan lezen. Tot nu toe deed ik dit via de laptop. Maar na een paar uurtjes op die manier lezen kreeg ik toch altijd last van allerlei pijntjes in mijn rug en nek. Ik wil blogs kunnen lezen alsof ik een boek vasthoud. Of dit een goede reden is weet ik ook niet, maar de een houd van auto's en ik van gadgets. Over een tijdje zal ik gaan schrijven of het nieuwe lezen me bevalt.

Maar tot nu toe ben ik erg tevreden. Het ziet er allemaal prachtig uit, het laden van de pagina's gaat snel en de navigatie is simpel. Ik moet er alleen rekening mee houden dat het toch geen computer is. Ik mis nu al af en toe de rechtermuisknop om content te kopiëren of te bewerken. Ik heb dit stuk dan ook niet geschreven op de iPad maar op de ouderwetse laptop.

Omdat ik voorzie dat het papieren boek langzamerhand uitgestorven raakt nog snel even uitleg over wat we gaan missen.

Hoe open je een nieuw boek
via: LISNews

Hanneke Groenteman heeft deze gevonden:


De gouwe ouwe is voor mij nog steeds:


En op de laatste monnikversie is weer een terugvertaalversie gemaakt:



Dit laatste filmpje blijkt helemaal niet te werken, typische geekhumor?
Misschien is het over tweehonderd jaar hilarisch. (Ha, ha de titel in een worddoc typen.)

donderdag 2 september 2010

QR Code, Gettag Code, streepjescode

Met de streepjescode op allerlei producten is iedereen onderhand bekend. De supermarkt werkt hier goed aan mee.
De volgende generatie codes die door scanners gelezen kan worden is de QR-code. De QR-code is een vierkant blokje waarin een patroon van gestapeld blokjes is.



Het heeft meer mogelijkheden dan de bekende barcode, omdat het niet alleen van horizontaal informatie bevat maar ook verticaal. Het kan daardoor meer data bevatten en is beter tegen schade bestand.
De QR-code kan gemakkelijk door een smartphone worden uitgelezen. Zorg er wel voor dat je een barcode app hebt gedownload. Als je dan de telefoon op de code richt zal even later de achterliggende informatie te voorschijn komen. Meestal is dat een website, maar soms ook een e-mailadres of een Geolocatie.
Ik gebruik op mijn Android de Barcode scanner. Deze doet zijn werk snel en goed. De Zxing barcode scanner  vond ik te langzaam. Terwijl zij toch de oorspronkelijke makers waren van dit soort codes.

Tot mijn verrassing kwam ik weer een andere scannercode tegen die er een stuk vrolijker uitzag; gettag code, ontworpen door Microsoft.
Het werkt op dezelfde manier; scannen en lezen via de smartphone.
Het nadeel is dat er weer een andere app geïnstalleerd moet worden om de code te lezen. Voor zover ik kan zien, kan alleen via de Microsoft-tag-site een code worden aangemaakt. Via de Microsoftsite kun je zien hoeveel mensen je code hebben gescand, altijd leuk.

Ik heb twee codes gemaakt om het te illustreren.
Deze codes verwijzen naar de toernooipagina van mijn volleybalvereniging. (Dus, als je kan volleyen ...)

Gettag code











QR-code














Al schrijvend aan dit blog kom ik steeds meer soorten scannercodes tegen. Hier is een verzameling te vinden.
De vraag is of het handig is om al deze soorten naast elkaar te hebben.
Blijkbaar is de techniek nog niet uitgewerkt.



Nog een mooi aantal voorbeelden van QR-codes in de onderstaande presentatie:



Verder lezen:
Informatieprofessional 7/8: QR-codes maken entree in de bibliotheek

Zelf een codes maken:
Barcode:
Barcodesinc
QRcode:
Zxing generator
QR-code.nu
Gettagcode:
Tag.Microsoft
Verschillende codes:
Keremerkan.net

vrijdag 27 augustus 2010

Hoezo eigen risico?

Ik kreeg laatst van mijn zorgverzekering een brief dat vanwege het verplicht eigen risico medische kosten werden teruggevorderd. Ik had deze medische kosten gemaakt vanwege een simpel virusje. Hoe simpel het virusje ook was, het moest wel met een pilletje bestreden worden.
Ik heb dit virusje waarschijnlijk opgelopen door gewoon te ademen.



Dit blogstukje gaat er niet over dat ik problemen heb met het betalen van deze ziektekosten.
Waarschijnlijk zouden de kosten alleen maar hoger worden als dit soort maatregelen niet genomen zouden worden.

Maar ik heb moeite met de term 'eigen risico'. Dit suggereert dat ik bewust tegen het virus ben aangelopen, of bewust het risico heb genomen om me in de buurt van het virus te bewegen. En dat ik vervolgens bewust ben gaan ademen op het moment dat het vreemde lichaam zich in mijn buurt bevond en het daarna niet uit mijn lichaam heb gewerkt. Eigen schuld dus.

Het lijkt alsof iemand me met een pan op mijn hoofd slaat en zegt dat ik maar niet in de buurt van de pan had moeten staan.  De term 'verplicht eigen risico' maakt het alleen maar erger. Ik kan niet eens invloed uitoefenen op het risicobedrag wat ik als drempel wil hebben.

De term "eigen risico" suggereert dus dat de verzekerde bewust een handeling verricht zodat hij of zij medische zorg verkrijgt. Terwijl het daar niet om gaat.
Het gaat de wetgever er niet om of de verzekerde al dan niet bewust risico's neemt. In dat geval zouden er wel criteria aan verbonden zijn om het risico te definiëren. De uitkering van de bedragen zou dan ook niet stoppen bij een bepaalde financiële drempel.
Nu is het zo dat na een bepaald bedrag het namelijk niet meer uitmaakt hoeveel zorg men nodig heeft en dus welk risico men neemt; de verzekering betaalt dan hoe dan ook.
De verzekeraar wil een drempel opwerpen voor de verzekerden voordat zij gebruik maken van de zorgverzekering.

Daarom pleit ik voor een andere term.
Wat dacht je van: zorgdrempel?
Andere suggesties zijn welkom.

verder lezen:
Duidelijke taal graag
schrijfmaargewoon
klinkende taal

zondag 22 augustus 2010

Swypen, sliden of toch toetsen

GSM en mensenhanden zijn niet goed op elkaar afgestemd. De telefoons zijn te klein, onze vingers te groot, en onze hersenen te ongeduldig. 
Ik was al heel trots dat ik in het begin van het mobiele tijdperk de t9 onder de knie had. En het was gemakkelijk met één hand te bedienen.


t9


Maar sinds ik een htc-legend met touchscreen heb, moet ik weer opnieuw beginnen. Ik vertyp me vaak. Maar gelukkig heb ik het touchscreen via 'touch ijken' op mijn manier van aanraken kunnen instellen . Dat helpt, maar het typen gaat toch nog niet zo snel als ik wil.
Touchscreen htc Legend

Omdat ik niet tevreden ben, ben ik begonnen met Sliden. De toetsen zijn groter en hebben meer invoermogelijkheden. De bedoeling is niet dat je op de toets drukt als je letters wilt invoeren, maar de letter veegt. Als je drukt, krijg je het cijfer wat er onder staat. 

Sliden


Het sliden is een mooi alternatief voor het intoetsen op een touchscreen. Maar ook deze methode kost wat oefening. In het begin had ik vaak de cijfers te pakken in plaats van de letters. Gelukkig is de slide invoer te managen via het commando 'Slide Shreshold'. 
De Slide App is via Market te verkrijgen. 

Toch zou het mooi zijn als er nog een gemakkelijkere manier zou komen. Bijvoorbeeld, koppel je telefoon aan je toetsenbord. 
GSM gekoppeld aan toetsenbord


Ik gebruik hiervoor RemoteSMS. Mijn telefoon wordt via een app aan mijn laptop gekoppeld. In de adresbalk moet ik een aangeven code invoeren en dan komt de onderstaande site tevoorschijn. Daarna is het sturen van een sms, typen op het toetsenbord. Zelfs mijn adresboek is gekoppeld aan de site, dus niet meer opnieuw allerlei gegevens invoeren.
 (Ja, denk aan de veiligheid, doe dit alléén @thuis)
RemoteSMS
Het duurde even voordat de app op gang kwam, hij heeft een dag kuren gehad, daarna ging het gesmeerd. 

Toch kan ik niet wachten totdat Android me laat Swypen. Swypen is het betere vegen op het toetsenbord. Als ik het goed begrijp druk je de letters niet, maar veeg je hele woorden bij elkaar in plaats van letters. 
Marie-Claire van den Berg van Radio Online was er erg enthousiast hierover.

En nu wil ik het ook.



Als dit het niet wordt kan ik altijd nog overgaan op dit

zaterdag 14 augustus 2010

Waarom de e-reader voor de rugzak is gemaakt.

De (northernmost) e-reader naast het kippetje.

Ik heb laatst de iPad voor het eerst gezien. Wat een mooi apparaat, prachtig beeld, precies het juiste formaat en lekker dun. Maar, niet geschikt voor een rugzak vakantie, jammer.
En dat is nu precies de reden waarom ik zo blij ben met mijn E-reader.

Voor mijn wandelvakantie rond Tromsø, het meest noordelijk gelegen stadje in Noorwegen, had ik mijn e-reader meegenomen. Drie boeken, die ik via de bibliotheek had gedownload, de Milleniumreeks  en de NRC van de afgelopen maand zaten er in. Dus met drie ons had ik een aardige bibliotheek in mijn rugzak.
Ik denk dat ik dit apparaat gemiddeld 2,5 uur per dag heb gebruikt zo'n 14 dagen lang. En dan heb ik de wachttijd op het vliegveld er niet bijgeteld. Dat bij elkaar opgeteld kom ik toch aan een hele werkweek.

Al die tijd was het niet nodig om mijn BeBook op te laden.
Zie dat de iPad maar eens doen.

Met 24 uur licht had ik veel kans om te lezen.
Deze foto is om 0:00 uur gemaakt.


donderdag 8 juli 2010

Life in a Day, maakt geschiedenis, maar het kan beter.

Wat is nu interessant voor toekomstige generaties? De foto's van alle bijzondere gebeurtenissen zoals trouwerijen, feesten of voetbalhoogtepunten? Ik denk dat ons nageslacht vooral in het gewone leven is geïnteresseerd.
Wat deden we  bijvoorbeeld aanstaande 24 juli?


YouTube heeft hiervoor het 'Life in a Day'-kanaal geopend waarop iedereen zijn eigen gefilmde leven van zaterdag 24 juli kan oploaden. Volgens de organisatoren mag de film 'zo bijzonder en alledaags zijn als je zelf wilt'. Ik stem dan voor alledaagsheid, laat gewoon zien wat je doet.
Laat zien dat je moet afwassen, televisie kijkt, moet wachten op de bus, iets moet opzoeken, of in de supermarkt rondloopt. Over honderd jaar willen we dit zien.
Wat jammer is, is dat de meest verrassende en boeiende video's worden samengevoegd tot een documentaire.
Saaie filmpjes komen zo niet door de ballotage en zullen minder snel gemaakt worden. De geschiedenis wordt op voorhand al vervalst ben ik bang.

Ik stel voor dat de volgende keer we op één bepaald uur, zonder onderbreking moeten filmen, het liefst op een doordeweekse dag. Onze nazaten zullen er van smullen, dat beloof ik je.

zondag 13 juni 2010

Twitter en Google: verschillende vraagbaken voor verschillende vragen

Afgelopen vrijdag blogde Erwin Blom al het collectieve brein: Twitter. Waarom sommige vragen wel bij Twitter en niet bij Google beantwoord worden.
Twitter, alle mensen die er achter zitten, is veel beter in het snappen van de vragen. Als ik ' schilderij vrouw vage glimlach' google dan komt er niets uit. Maar twitter ik het dan weet ik zeker dat binnen de kortste keren Mona Lisa wordt genoemd.

Zo had ik ook een vraag over het onderstaande plaatje.

Net gezien. Waarom staan de paaltjes bij het Naardermeer op s... on Twitpic
Waarom staan deze paaltjes in het Naardermeer op spiralen twitterde ik. Het lukte me niet om deze vraag te googelen.












De beheerder van het Naardermeer kwam binnen een dag met het verlossende antwoord.











Hoe gaat dit in zijn werk?
Via drie bronnen ben ik geholpen.
1. Gradus Lemmen, de Naardermeerbeheerder, heeft waarschijnlijk zijn twitterzoekmachine  permanent op 'Naardermeer' staan en zag mijn vraag langskomen en reageerde gelijk.
2. Ik kreeg ook via de hashtag #durftevragen antwoord. Een hashtag is een code die aan een twitterbericht wordt toegevoegd zodat het eenvoudig gecategoriseerd en later gevonden kan worden. Via #durftevragen worden vragen gemakkelijker opgepikt door een grotere groep mensen. Er zijn mensen die graag anderen helpen en zoeken de vragen op, zie. Via deze bron heb ik ook een antwoord gekregen.
3. Mijn eigen twitternetwerk, dus degenen die mijn twitterberichten volgen, zijn ook bezig geweest. Dymphie heeft bijvoorbeeld mijn vraag doorgegeven aan haar twitternetwerk.

Na een tijdje vroeg Dymphie of ik al antwoord had gekregen. Dit had ik dus even moeten retweeten, lees melden. Ik was er zo maar vanuit gegaan dat de berichten aan mij door iedereen opgepikt werden.










De twitter-etiquette moet ik dus nog aanleren.
Zijn er nog meer regels en is dit misschien ook weer een vraag voor twitter?

woensdag 12 mei 2010

emotieborden

Ik fiets elke dag hetzelfde tochtje en ik kom altijd dit bordje tegen.

















Er staat op: 'hier svp geen fietsen' en daar onder: 'reling is voor ouderen'.

Ik vind dat vrij aandoenlijk. Ik stel me dan voor dat voordat het bord hier hing de ouderen zich om de fietsen heen moesten worstelen en dat het eigenlijk onmogelijk was. Maar ik vind het ook logisch dat er fietsen aan dit rek werden vastgemaakt, het is er praktisch voor gemaakt in Amsterdamse begrippen.
En daarom vind ik het nog mooier dat ik nog nooit een fiets aan dit rek heb gezien. Het werkt dus op het gemoed van meer mensen.

Dit is precies wat Dan Pink van Wired Magazine beschrijft in zijn presentatie over emotionally intelligent signs. De eerste 2 minuten zijn saai maar daarna wordt het interessant.



Wat Dan Pink goed aangeeft is wil men het publiek bespelen men verschillende hulpmiddelen kan gebruiken. Humor wordt vaak gebruikt.


Maar Pink brengt ook het woord compassie in. Heb begrip voor het publiek en reageer daar op.
De slide  hieronder vind ik een goed voorbeeld.


Dit bord was neergezet in de buurt van een lange rij en dit was precies wat de wachtenden nodig hadden.

Het probleem is dat het niet altijd makkelijk is om een goede emotioneel intelligente tekst te bedenken. Op mijn werk is het onderstaande papiertje op het kopieerapparaat geplakt. Ongetwijfeld werd er vaak op het knopje gedrukt waarnaar verwezen wordt. Maar ik ben eigenlijk vooral geïntrigeerd door dit briefje. Wat zou er gebeuren als ik er op druk? Ontploft de boel, komt er iets uit, worden mijn papieren opgeslokt?
Weet iemand hier wel een emotionally intelligent sign  van te maken?
En wie weet wat er gebeurt als ik op het knopje druk? Of moet ik het dan toch zelf gaan uitproberen?

vrijdag 30 april 2010

De boodschap en de boodschapper

Oh ja, hoe zet het ook alweer? Het gaat niet om de boodschapper maar om de boodschap.
In dit filmpje is dat mooi verbeeld.

zaterdag 24 april 2010

Wanneer worden emailnamen volwassen?

Laatst kreeg ik een mailtje van een vrouw via het mailadres van haar man. Ik kende deze man niet, dus was het mailtje op het eerste gezicht erg verwarrend voor mij en had ik het bijna weggegooid.

In het begin van het internettijdperk was het gebruiken van elkaars mailadres gangbaarder omdat niet iedereen een provider had. Later werden meer huishoudens aangesloten en konden een beperkt aantal emailadressen aangemaakt worden. Dat zorgde voor ingewikkelde samengestelde emailadressen; k.c.t.v@hetnet.nl (de eerste letter van alle gezinsleden) of hansmary@syno.nl (altijd de man eerst).

Maar het pastte wel bij het beeld dat de analoge gemeenschap nog had van mailen: er is één post(bus)ingang voor één gezin. Dat iedereen elkaars mail kon lezen was vanzelfsprekend.

Toen Yahoo, Hotmail en Gmail kwamen hoefden er geen mailadressen gedeeld worden maar was het moeilijker om je voornaam te gebruiken. Zo waren er altijd al een aantal Laura's  voorgegaan en moest jij het doen met: laura38@hotmail.com (wat overigens snel in de spamfilter verdween).

Maar nu kunnen we toch een onbeperkt aantal adressen maken, wordt het dan geen tijd om die ouderwetse onduidelijke mailadressen op te doeken. Mijn spamfilter hoeft dan ook niet extra getraind te worden.

De bovenstaande emailnamen zijn door mij verzonnen maar zijn wel op de werkelijkheid gebaseerd. 

vrijdag 2 april 2010

Woordjes leren

Het is nog wat vroeg om aan vakantie te denken maar het kan nooit vroeg genoeg zijn om je talenkennis wat op te vijzelen.
Toen ik nog op de middelbare school was het heel erg hip als een docent Engels of Duits met popliedjes aankwam en de tekst liet vertalen door ons. Voor mij was dat althans erg inspirerend om op die manier de saaie woordjes te leren.
YouTube heeft hiervoor een online lyricstrainer: LyricsTrainer


De bedoeling is dat van de liedjes die je hoort de ontbrekende stukjes onderaan het filmpje worden ingetypt.
Maar het valt nog niet mee om dat snel en netjes te doen. Voor een groot gedeelte vind ik het vooral een gezellige typecursus, ook niet slecht trouwens.

DemoGirl heeft een eenvoudig programma'tje gevonden om woordjes te leren. In het onderstaande filmpje legt ze het uit.



Ten slotte Lingro. Ik gebruik dit al enkele jaren met veel plezier.

Lingro heeft een originele manier van het woordjes leren.
Je neemt bijvoorbeeld een voor jou interessante website met ingewikkelde Engels termen. De url van deze site zet je in Lingro. Via Lingro bekijk je de site en kan dan de ingewikkelde termen aanklikken en vervolgens vragen naar een vertaling. De woorden die je hebt aangeklikt worden in je eigen database bewaard. En uit de database kun je vervolgens weer gaan leren. Ik vind het erg bruikbaar, want vooral het terugkijken op de woorden die ik niet wist is voor mij heel handig gebleken.












Er zijn talloze handige leerhulpjes te vinden. Ook Headmagnet iseen mooie. Kijk er eens naar.

maandag 29 maart 2010

Slow reading met de E-reader

Twee jaar geleden heb ik in dit blog geopperd dat ik lezer af was. Ik was op zoek naar de Sonja Bakker voor internet en mij zo aan het lezen te krijgen.
Ik geloof dat ik dat in de e-reader heb gevonden.

Sinds kort heb ik een e-reader. Ik was er al een lange tijd naar op zoek en het is de BeBook Neo geworden.
Een e-reader is een digitaal, draagbaar leesapparaat. Het voordeel is dat je in één apparaat een heleboel boeken kunt opslaan. Tijdens vakanties hoef je niet meer te denken aan het gewicht van de boeken maar kun je er veel in digitale vorm meenemen. De tekst is, omdat het via e-inkt wordt vertoond, erg prettig leesbaar.

Ik ga in deze post niet uitgebreid in op allerlei technische hoogstandjes, maar ik ga vooral de beleving beschrijven. (ai, beleving, wat een woord)


Inhoudsopgave bij de e-reader

Sinds twee weken lees ik dus de NRC op deze reader en ik heb enkele boeken gedownload waaronder het eerste deel van de Stieg Larsson trilogie.

Ondanks dat het apparaat in gadget-land nu top of the bill is vind ik het juist een back-to-the-basic apparaat. Het navigeren gaat weliswaar gemakkelijk, via mapjes, en doet zo denken aan de verkenner op mijn laptop, met de stylus zijn er weliswaar verschillende menu's te bereiken en teksten te markeren en het doorzoeken van teksten is gemakkelijk. Zo zijn er nog enkele handige extra's die je niet of nauwelijks met een fysiek boek kan doen.

Maar de content wordt in niet-opgesmukt zwart-wit vertoond. Er zijn geen schreeuwerige reclames (in de digitale krant bijvoorbeeld) of verschillende lettertypes, opmaak en andere mooimakerij die het echte lezen verstoren.
Nee, bij de e-reader gaat het alleen om de tekst. Deze kan alleen op zijn eigen merites beoordeeld worden omdat de lezer niet afgeleid wordt door kaft, opmaak, kleuren of de dikte van het boek.
Ik vind dat aan een kant heel prettig en merk dat ik me beter kan concentreren op wat ik lees. Tegelijkertijd mis ik het fysieke aspect; ik mis het gevoel van dikte van het boek, ik mis het heel snel heen en weer bladeren in een boek. Bij het lezen van de e-krant mis ik het snelle scannen van de pagina's, het verticaal lezen. Het scannen gebeurt nu door de inhoudsopgave door te kijken, maar dat kost enkele handelingen en doe ik dus niet vaak. Wat ik trouwens niet mis is de geur van boeken, waarom heeft iedereen het daar over in dit verband?

De leeservaring is door de bovenstaande grenzen van de e-reader veranderd van het snel, vluchtig bekijken van berichten, in het langzame, bedachtzame slow-reading. Ik merk dat ik gedwongen wordt zorgvuldiger te lezen en dat vind ik prettig. Ik merk dat ik nu gemakkelijk een hele avond aan het lezen ben in hetzelfde boek of zo een aantal kranten doorlees.

Als ik meer dan tekst wil dan ga ik de fysieke middelen gebruiken, in papiervorm dus,  maar zolang ik alleen geïnteresseerd ben ik de tekst is de e-reader mijn concentratie-hulpmiddel.

Via wifi is ook dit blog, in z/w te bekijken

Voor de (ook) noodzakelijke beeldinspiratie kijk naar de laatste Verbeeldingskr8 van Marina

vrijdag 22 januari 2010

Visualisatie sociaal netwerk van de Verlichting

Het woord 'sociale netwerken' is populair geworden sinds Facebook en Hyves. Het ziet er vaak erg goed uit als het gevisualiseerd wordt zoals deze twitterapplicatie.
De Stanford University heeft een eigentijdse visualisatie gemaakt van de netwerken in de tijd van de Verlichting. Ze doen dit door de correspondentie te combineren met plaats en tijd. En dan krijg je dit:



Achtergrondinformatie hier

xkcd maakt overal visualisaties van:

zondag 10 januari 2010

Eenvoudige online ideeenwand

Met wallwisher is het heel eenvoudig ideeën te verzamelen. Alleen de maker registreert zich en anderen hoeven alleen te klikken en de wand te vullen. Er is weinig poespas bij. De kleuren van de wand kunnen wat aangepast worden, er is ruimte voor een klein fotootje en er kunnen links aangehangen worden. Wat betreft de privacy zijn er maar twee opties: alleen voor de maker bereikbaar of voor iedereen bereikbaar.
Het is vooral een praktische toepassing om snel ideeën te verzamelen.



Jullie kunnen het hierboven zelf even uitproberen,
of via de onderstaande link:

http://wallwisher.com/wall/glurenophetweg


Voor wat uitgebreidere ideeenverzamelingen zijn de echte mindmappingtoepassingen geschikt. Het voordeel is dat er met kleuren, vormen en pijlen gewerkt kan worden, zodat de ideeën gekaderd worden. Het nadeel is dat iedereen geregistreerd moet worden, waar steeds meer afkeer voor is, merk ik.
 
Bookmark and Share