Ben ik een lezer? Ik heb altijd gedacht van wel, maar tegenwoordig twijfel ik.
Ik lees wel, veel zelfs, maar krijg amper een heel boek uit.
Wat ik lees zijn korte stukken op internet; ik scan, google, volg links en zie zo veel lettertjes voorbij komen.
Maar het predicaat lezer is daar amper op van toepassing.
Schrijverdezes vroeg laatst in een postcommentaar-dialoog of ik iets van Grunberg had gelezen. Tot mijn schaamte moest ik bekennen dat ik alleen enkele columns had gelezen terwijl ik wel nieuwsgierig naar zijn boeken ben. Als dit alleen tot Grunbergs romans zou beperken zou de schade meevallen maar ik heb een heel lijstje schrijvers waar ik eerder over lees dan hun boeken lees.
Dat was vroeger wel anders.
Wat is er aan de hand? Ik heb het natuurlijk druk; sport, blog, studeer, werk en ga uit. Maar dat toch is dat niet het probleem.
De concentratie is weg. De computer is de snoepwinkel met allemaal lekkere hapjes die 'eet mij' roepen en ik kan het amper weerstaan.
Dit verschijnsel kennen meer mensen.
Marjoleine de Vos heeft in haar kritisch stuk over de multitasker een oproep voor de aandacht gedaan.
Niets is heerlijker dan geheel opgaan in wat je aan het doen bent, of dat nu tuinieren is, lezen, luisteren of naar vogels kijken. In plaats van alles tegelijk maar half te doen, is alles achter elkaar enorm veel plezieriger, en efficiënter. (Marjoleine de Vos)Nicholas Carr zet het in 'is Google us making stupid' nog wat sterker aan.
Het artikel zelf is voor internet-begrippen heel lang (6 pagina's) en illustreert tijdens het lezen al wat het probleem is.
Lange teksten kunnen we niet aan. Hij betoogt dat lezen niet een natuurlijk talent is maar dat we dat door hard werken moeten leren en onderhouden. Dat laatste is door het scannen en snacken van informatie op zijn retour.
De kritieken op dit artikel gaan vooral op Carrs betoonde angst voor nieuwe technologie. Dat de mens daar zijn gebruik op aanpast is niet meer dan logisch.
Voor de boekdrukkunst waren er voordrachtkunstenaars die uit hun hoofd lange voordrachten hielden. Wie kun je daar nu nog om vragen? Laat staan dat iemand er naar wil luisteren.
Maar in plaats daarvan hebben we door de boeken een schat aan informatie gekregen voor iedereen beschikbaar. Hetzelfde geldt voor internet, de mobiele telefoon en tv in sterkere mate.
Toch blijft bij mij de gedachte knagen dat de snoepwinkel die internet heet geweldig is maar dat tegelijkertijd ik ook de andere informatiebronnen moet koesteren.
Wil de eerste Sonja Bakker voor internet opstaan?
Posts
5 opmerkingen:
Ha Liek,
Je stuk is mij uit het hart gegrepen. En dan vind ik nog wel dat jij je tijd op internet veel nuttiger besteedt dan ik. Net heb ik b.v. een uur op Flickr zitten zoeken naar een aardig plaatje over schoenen & bloemen. En dat terwijl ik vanmorgen speciaal vroeg ben opgestaan om de nieuwe Grunberg, Onze oom, te kopen, waarover ik gisteren in de krant las.
Eigenlijk hebben we geen Sonja B. nodig. Je kunt ook het dieet uit Het Vrekkenboek gebruiken: het EDH-dieet, d.w.z. Eet De Helft. Als we dat nou eens met internet deden? Maar ja, dan krijgen we vast weer het jojo-effect...
Groet van schrvrdzs
EDH-dieet is wel erg drastisch. ;)
Misschien EDK (Eet Drie Kwart) dan?
Groet van schrvrdzs
Herkenbaar Liek!
Het is vooral onze infortainment-honger die ons nekt. Het is bijna hebzucht.
Ik blijf er ook mee worstelen: films, games, het web, boeken en tijdschriften. TV heb ik al aardig weten te droppen.
Maar hoe fijn lezen ook is: ook dat is een tijdvreten, waar je heel bewust voor moet kiezen. Dat doe je het makkelijkst als je vrij bent of niets hoeft. We leggen onszelf gewoon te veel op denk ik.
Misschien moeten we er vaker genoegen mee nemen dat andere mensen boeken hebben gelezen of films hebben gezien en genieten van de keuzes die we zelf hebben gemaakt.
Ik heb grunberg ook niet gelezen en heb niet het gevoel dat ik daar veel aan mis. Ik vind het wel leuk om recensies te lezen voor een indruk. En zo is het ook als ik schrijf over weer een technologisch boek. Dat nemen veel mensen graag ter kennisgeving aan. Daar is weinig mis mee eigenlijk.
Het maakt de aandachtseconomie wel tot interessant gebeuren. Zie daar maar eens succesvol een plaats te vinden als organisatie die een publiek wil bereiken.
Mooi, dat van die Sonja.
Ook niet gelezen trouwens :D
@Edwin, soms is het ook beter om gewoon tevreden te zijn met wat je hebt. Een beetje on-materialistischer worden maar dan in de dingen die je kan doen. En dan geen spijt hebben met de dingen die je daardoor niet meer kan doen. Dat zou inderdaad mooi zijn...
Een reactie posten