dinsdag 30 september 2008

Filmpje!

Een paar filmpjes waarbij je je in de Twilight Zone waant.
Collegehumor over Wikipedia.



De filmpjes van Collegehumor zijn niet altijd even subtiel maar soms raken ze doel.
Ook de Sarah Palin Disney trailer is geslaagd.
"I found my sons skates this morning, how hard could it be to find Bin Laden?"

Warioland, even helemaal afkijken voor het beste resultaat.



via: zbdigitaal en tweepuntnul

zaterdag 27 september 2008

Lezer af



Ben ik een lezer? Ik heb altijd gedacht van wel, maar tegenwoordig twijfel ik.
Ik lees wel, veel zelfs, maar krijg amper een heel boek uit.
Wat ik lees zijn korte stukken op internet; ik scan, google, volg links en zie zo veel lettertjes voorbij komen.
Maar het predicaat lezer is daar amper op van toepassing.

Schrijverdezes vroeg laatst in een postcommentaar-dialoog of ik iets van Grunberg had gelezen. Tot mijn schaamte moest ik bekennen dat ik alleen enkele columns had gelezen terwijl ik wel nieuwsgierig naar zijn boeken ben. Als dit alleen tot Grunbergs romans zou beperken zou de schade meevallen maar ik heb een heel lijstje schrijvers waar ik eerder over lees dan hun boeken lees.
Dat was vroeger wel anders.

Wat is er aan de hand? Ik heb het natuurlijk druk; sport, blog, studeer, werk en ga uit. Maar dat toch is dat niet het probleem.
De concentratie is weg. De computer is de snoepwinkel met allemaal lekkere hapjes die 'eet mij' roepen en ik kan het amper weerstaan.



Dit verschijnsel kennen meer mensen.
Marjoleine de Vos heeft in haar kritisch stuk over de multitasker een oproep voor de aandacht gedaan.

Niets is heerlijker dan geheel opgaan in wat je aan het doen bent, of dat nu tuinieren is, lezen, luisteren of naar vogels kijken. In plaats van alles tegelijk maar half te doen, is alles achter elkaar enorm veel plezieriger, en efficiënter. (Marjoleine de Vos)


Nicholas Carr zet het in 'is Google us making stupid' nog wat sterker aan.
Het artikel zelf is voor internet-begrippen heel lang (6 pagina's) en illustreert tijdens het lezen al wat het probleem is.
Lange teksten kunnen we niet aan. Hij betoogt dat lezen niet een natuurlijk talent is maar dat we dat door hard werken moeten leren en onderhouden. Dat laatste is door het scannen en snacken van informatie op zijn retour.

De kritieken op dit artikel gaan vooral op Carrs betoonde angst voor nieuwe technologie. Dat de mens daar zijn gebruik op aanpast is niet meer dan logisch.
Voor de boekdrukkunst waren er voordrachtkunstenaars die uit hun hoofd lange voordrachten hielden. Wie kun je daar nu nog om vragen? Laat staan dat iemand er naar wil luisteren.

Maar in plaats daarvan hebben we door de boeken een schat aan informatie gekregen voor iedereen beschikbaar. Hetzelfde geldt voor internet, de mobiele telefoon en tv in sterkere mate.

Toch blijft bij mij de gedachte knagen dat de snoepwinkel die internet heet geweldig is maar dat tegelijkertijd ik ook de andere informatiebronnen moet koesteren.
Wil de eerste Sonja Bakker voor internet opstaan?

vrijdag 26 september 2008

Bronnenlijst aanmaken.

Soms kom ik er achter dat ik iets niet weet en dan hoor je vaak: Waarom weet je dat niet? Moeilijke vraag.

Een collega vroeg aan mij of ik een gemakkelijke manier wist om bibliografische gegevens aan te maken. Ze moest voor haar scriptie de bronnenbeschrijving gaan doen maar had geen zin in het vele typewerk. Ik begon meteen Endnote en Zotero te roepen maar merkte al snel dat ze dat te ingewikkeld vond.
Ik kon haar niet helpen maar de vraag bleef knagen.

Tot ik toevalling op OttoBib stuitte. Dat is precies wat ze bedoelde.
Voer bij OttoBib het isbn-nummer in, klik en voila, alle gegevens netjes op een rij.






Andere schrijfwijze nodig? Ook goed:


OttoBib creëert ook een url die je kan gebruiken bij de bronvermelding.

Het bestaat al lang, dus waarom zou ik er een post aan wijden?
Precies, omdat ik het zelf ook niet wist. Niemand heeft het me verteld.
Dus zal ik deze post veel tags geven die ik tijdens mijn (onfortuinlijke) zoektocht heb gebruikt zodat ook de volgende student het gemakkelijk kan vinden.

Mijn collega had inmiddels alle gegevens al handmatig ingevoerd.

Nog andere handige bibliografische hulpjes:
bibme
EasyBib
Bookrags, hierbij kun je nog handmatig extra gegevens invoeren en daarna exporteren naar een worddoc. Wel registreren.
Hier een flinke lijst via DMOZ

donderdag 25 september 2008

webzoeken in Plain English



CommonCraft heeft weer een ijzersterk filmpje geplaatst.
Dit keer over zoeken op het web. Ze vergelijken zoeken met vissen op de zee. Een mooie vergelijking.

In het filmpje wordt (zoals gewoonlijk) in duidelijke beelden aangegeven wat het voordeel is van het gebruik van "haakjes" of het -minteken bij de zoekactie.
Voor veel mensen zal het bekend zijn, toch geef ik nog regelmatig dit soort eenvoudige adviezen aan anderen.

Het verbaast me wel dat er nu pas een filmpje bij CC is over websearch. Blijkbaar zijn na de uitleg over RSS en Wiki's de filmpjes voor het grote(re) publiek aan de beurt .


dinsdag 23 september 2008

Antropoloog op internet

Als ik een antropoloog zou zijn zou ik internet opgaan en beginnen bij:



Deze timeline toont de berichten over de internethypes.
In mijn vorige post heb ik de NumaNuma-boy beschreven wat een gigantische hit was op internet. En zo blijkt in de korte geschiedenis van het net al veel van deze vreemde berichten te bestaan.
De Internet Memes zet dit netjes op een rijtje. Alles is even goed aanklikbaar waarbij de films en de achtergrond mooi naar voren komen.

Hoe zat het ook alweer met ´leave Britney alone´?
En wel eens van Zombocom of de Peter Pan Guy gehoord?



Inmiddels is de Internet Meme zo populair dat het zelf een meme is geworden. Ik snap dat wel. Het is alsof je in de keuken van de internetgeschiedenis even in de snelkookpan mag kijken.

Nog een link van de New Scientist over het opsporen van internetmemes.

vrijdag 19 september 2008

Identiteit op internet.


Gisteren ben ik naar het KNAW-symposium 'Identiteit in Virtuele Werelden' geweest.

Compleet iemand anders zijn dan wie je bent in het dagelijks leven. Of juist méér jezelf durven laten zien zoals je echt bent. (...) Wetenschappers en kunstenaars pakken de uitdagingen op die virtuele identiteiten, rollen en zelfbeleving bieden.

Identiteitsverschuivingen zijn niet zo nieuw omdat iedereen al regelmatig andere rollen heeft bijvoorbeeld op het werk, thuis, met vrienden, op vakantie enzovoorts. Maar op Second Life kun je je uiterlijk naar eigen inzicht veranderen en daardoor ook je identiteit radicaal veranderen.


Jason Rowe heeft een spierziekte. Door middel van zijn avatar heeft hij een nieuwe identiteit geschapen waarmee hij zich 80 uur per week op internet begeeft. In de game-wereld is hij niet lichamelijk beperkt en wordt hij als volwaardig lid gezien.

Op het symposium werd identiteit en virtualiteit vanuit verschillende hoeken bekeken.

Jos de Mul deed dit vanuit filosofische hoek.
Hij beschreef drie benaderingswijze over de identiteit: logische identiteit, spatio-temporale identiteit en de reflexieve identiteit.

De logische identiteit is een eenvoudige een-op-een benadering. Ik ben ik en niet jij. Mijn tweelingzus lijkt op mij maar heeft niet dezelfde identiteit.

De spatio-temporale identiteit, er is een samenhang tussen lichamelijke en psychische beleving. Bij Second Life belevingen wordt de samenhang tussen lichaam en psyche al uit elkaar gehaald. Maar toch blijken de Second Life bewoners een sterke identificatie met hun avatars te hebben.

Lilith Lunardi
Ilja Leonard Pfeijffer bevestigde dit. Hij identificeerde zich tijdens zijn verblijf op SL sterk met zijn vrouwelijke avatarLilith Lunardi. Als zijn vrouwelijke alterego kon hij zich tamelijk opwinden over het vervelende macho-gedrag van de mannen daar.

De reflexieve identiteit heeft een minder duidelijk karakter. We construeren verhalen en identificeren ons hiermee. Toch is daarmee niet alles over de nieuwe media gezegd omdat het verhalend karakter steeds minder wordt. In Second Life kun je gewoon zijn zonder een verhaal te hebben.
Mul voegt hier het element mogelijkheid toe.
Door je anders voor te doen vergroot je je mogelijkheden. Door je als vrouw in SL te presenteren heb je andere mogelijkheden dan de man die je in real life bent.


Professer choi als Uroo Ahs

Mireille Hildebrandt besprak het verschil tussen Play en Game in de virtuele gemeenschappen. Play is doen alsof zonder beperkingen, regels worden voortdurend veranderd. Het creatieve proces is optimaal. Bij Game staan de regels vast en is het wedstrijdelement belangrijk.
In de virtuele werelden is de vraag of het Play-element verschuift naar Game. Als ABN op SL komt dan worden er ook steeds meer regels geïncorporeerd en betekent dit minder Play?

Ik denk dat het handig kan zijn om regels in te voeren als het nodig is. Op SL wordt er ook met echt geld gehandeld en als daar een afdoende controle op zit lijkt me dat wel zo prettig.
Al beschreeef Karin Spaink de omgang op SL wel vrij utopisch. Ze zei dat ze haar eerste stappen in SL zette ze zich op een first life manier opstelde en mensen wantrouwde die haar aanspraken. Maar het is eigenlijk een hele vriendelijke omgeving met mensen die tijd hebben en contact willen maken. In het begin had ze nog een eenvoudige gratis avatar met gewone kleren en outfit. Een andere ervaren bewoner zei tegen haar:"kom, ga met je mee naar de winkel dan krijg je van mij nieuwe haren". In First Life moet je daar toch niet op ingaan.

Maar hoe zit het dan met virtuele verkrachting en andere misdragingen van avatars? In dit symposium werd kort ingegaan op het vreemde verschijnsel dat een script (computercode) die zorgt dat je avatar dingen doet die jij niet wilt, heftige gevoelens kan oproepen.

Ronald Leenes bracht het privacy-probleem bij sociale netwerken zoals hyves naar voren.
Hij gaf aan dat iedereen die voor 1980 geboren is een digital immigrant is, dus ik ook. De jongeren zijn digital natives. Zij zien internet niet als wonderlijk, nieuw en eng maar zien het als een onderdeel van hun wereld.
De reden dat ik dit blog schrijf is inderdaad vanuit de bewondering voor alle nieuwe mogelijkheden op internet waar ik me aan vergaap.

Het probleem met privacy en digital natives is niet dat ze voorgelicht moeten worden over privacy-problemen maar dat ze zich er niets van aantrekken. Ze weten dat met wat moeite iedereen aan hun gegevens kan komen en dat het ook voor eeuwig bewaard blijft.

Hij illustreerde dit met drie type gebruikers.
1. Stay out. Dit is mijn ruimte (MYSpace) Je hoort hier niet te zijn.

2. I'm proud of myself. Ik hoef niets te verbergen en ik wil het aan iedereen laten zien.

3. None of this is real. Schepping van de betere zelf.


Ik vraag me af hoe we daar nu mee moeten omgaan? Moeten we het gewoon accepteren? Iedereen heeft in zijn tienerjaren wel eens wat gedaan waar je je nu voor schaamt. Dus jongeren niet aanvallen op hun foute zelfportretten als ze solliciteren naar managersfuncties? Lastig hoor. Big brother is niet een onbekende maar scheppen we daarentegen zelf.


Hildebrandt bracht de term unlinkability naar voren. Zorg ervoor dat de verschillende identiteiten niet met elkaar gelinkt worden. Vrijheid voor verschillende identiteiten dus. De pet die je op je werk en in het café op hebt wil je ook niet graag door elkaar halen, dus ook niet op internet.

Als uitsmijter nog even het filmpje waarmee Leenes zijn betoog mee illustreerde. Leenes gaf hiermee aan dat hij tot de digital immigrants hoorde. Deze jongen is hier namelijk heel beroemd mee geworden maar waarom?



Numa Numa song

dinsdag 16 september 2008

Leden van de Staten-Generaal

Troonrede 2008


Troonrede 2007


gemaakt met Wordle
Voor de multitaskers, time-managers, en gemakkelijke snellezers.

zaterdag 13 september 2008

Waarom ik blog


Vermeer, schrijvend meisje

Blogfather WOW!ter houdt de bibioblogs goed in de gaten en gaat er binnenkort een praatje over houden op het OCN-congres.
Aan een aantal bibliobloggers heeft hij naar het hoe en waarom van het bloggen gevraagd en ook aan mij.
Nu ik ruim een jaar blog en meer dan 200 berichten heb geplaatst is het ook een mooi moment om er iets over te zeggen.
Dus Wouter bedankt voor de uitnodiging.

De vragen van Wow!ter:
Waarom bloggen we, wie bereiken we er mee, lukt het om een community te bouwen, wat zijn je mooiste posts, of je populairste, hoe vaak kijk je naar je statistieken?
Waarom blog ik?


De bemoeizorger
Ik heb nogal eens de neiging om zaken waar ik zelf erg enthousiast over ben dit met anderen te willen delen. Op internet zag ik de afgelopen jaren steeds mooiere, gekkere, interessantere zaken die ik dan weer aan mijn vrienden doorgaf. Maar dat mijn vrienden niet dezelfde geestdrift konden opbrengen was te verwachten na het zoveelste mailtjes van mij. Ik moest mijn prachtige vondsten op een andere manier leren uiten.


Uitlaatklep
Dit blog is dus de uitlaatklep voor mijn internetvondsten. Ik hoef mijn omgeving daar niet constant mee lastig te vallen, wat ik overigens toch wel blijf doen.


Schrijfoefening
Ik zou graag een journalist willen zijn maar moet dan ook goed kunnen schrijven. Ik gebruik dit blog als schrijfles en om regelmatig iets te moeten produceren. Aan de ene kant vrijblijvend maar omdat iedereen het kan lezen wil ik het ook graag goed doen. Ondanks dat ik veel schaaf aan de stukjes komt het nog voor dat er fouten in sluipen wat me beschaamt maar waar ik ook van leer.


speelplaats en doel
Ik vertoef graag op internet en gebruik mijn blog als alibi om ongegeneerd uren op het web rond te dwalen.
Ook zorgt de schrijfopdracht voor een slow-cookingproces. Ik race niet door alle informatie heen maar moet, om het goed over te brengen, eerst goed lezen. Ik moet verlangzamen terwijl ik de neiging tot een ADHD-tempo heb.
Dit lijkt in tegenspraak met het snelle karakter van een blog maar in mijn geval werkt het aardig.


Droog oefenen met informatiemanagement.
Ik zie mijn blog als een mooie oefening voor het echte werk. Ik ben bezig met de informatiemanagement-opleiding en zie dit als een extra oefening. Wat is een blog, hoe zet je het in elkaar, welke fouten kun je maken? enzovoorts. En omdat het alleen voor mezelf is mag ik fouten maken, heerlijk.
Achteraf gezien zou ik bijvoorbeeld een andere naam voor mijn blog hebben gekozen. 'Gluren op het Web' wekt bij veel bezoekers via Google de verkeerde verwachtingen. Klik voor de grap maar eens 'gluren' bij Google in en zie wat voor informatie wordt gevonden.
Ik zou ook mijn url wat zorgvuldiger uitzoeken. 'likigiki.blogspot.com' vond ik destijds grappig maar het is alleen te onthouden als je het vaak uitspreekt. En wie heeft daar nu tijd voor?


IJdelheid
Niets menselijks is me vreemd, dus ik vind het leuk als mijn blog gelezen wordt en iemand reageert.
Ik had alleen niet verwacht dat ik me ook verbonden zou gaan voelen met de reageerders. ( Marina, Edwin, Danielle ,Essen2punt0 , Informatiegebruiker en anderen)
Ik ben benieuwd naar hun posts en zie elke keer weer uit naar hun commentaar, tips en aanwijzingen.

Wie bereik ik?
Dit vind ik een lastige vraag ondanks dat ik aan mijn statistieken zie waar de bloggers vandaan komen.


Het bovenstaande kaartje geeft in het groen de gebieden aan van de kijkers verspreid over de wereld. De meesten komen zoals verwacht uit Nederland maar ik zie ook vaak Duitsers, Belgen en Amerikanen langs komen. Af en toe een verdwaalde Japanner en deze maand ook een Congolees. De Congolees heeft het echter maar een seconde uitgehouden.

Aan de reacties op mijn blog te zien komen de meeste lezers uit de bibliosfeer maar ik weet natuurlijk weinig van de niet-reageerders. Ik zie wel dat Nujij en eKudos regelmatig verkeer genereert en dat Google ook een goede start is.
Als ik regelmatig post dan heb ik zo'n dertig bezoekers per dag en zie dat gelijk verminderen als ik het niet bijhoud.

Eigenlijk zou de vraag moeten zijn: voor wie schrijf ik?
Ik heb me daar weinig mee bezig gehouden terwijl dat eigenlijk voor een blogger een must is. Wie is je doelgroep en wat wil je bereiken?
Ik schrijf eigenlijk voor mezelf maar dan mezelf van gisteren. Ik wil dus een blog maken wat ik zelf graag lees.

Lukt het een community op te zetten?
Dat is wat teveel gevraagd met dit blog maar ik voel me inmiddels wel onderdeel van een community met dit blog; de Nederlandstalige internet/bibliobogs.

Mooiste post
Ik probeer op dit blog een soort mix te maken van berichten die wat dieper op de informatiemanagement in gaan en luchtige stukjes. Ik zoek graag naar verbanden tussen de verschillende trends op internet en schrijf daar een commentaar op. Maar het meest trots ben ik uiteindelijk op de stukken die het meest oorspronkelijk zijn.
Mijn verslag over de Shifted Librarian komt daar het meest voor in aanmerking en als goede tweede het wiki-volleybalverhaal.

Populairste post
Dat is de post over de PDF-scanner.
Ik heb daar op een dag meer dan 200 hits mee gehaald en daarna kwamen nog regelmatig bezoekers via dit bericht binnen. Ik denk dat er in totaal ongeveer 1000 bezoekers via de PDF-scanner zijn binnen gekomen, wat veel is voor dit blog.

Hoeveel kijk je naar de statistieken?
Als ik een bericht heb geplaatst kijk ik meestal diezelfde dag naar de statistieken en weet inmiddels dat regelmatig posten ook meer bezoeker genereert maar ook mijn berichten op Nujij en eKudos plaatsen kan ook heel wat bezoekers brengen.

Wat ik in ieder geval merk is dat het schrijven en zoeken voor dit blog nog steeds erg leuk is. Ondanks dat het veel tijd kost en ik af en toe niet weet hoe ik verder moet met dit blog raak ik toch steeds weer geïnspireerd door anderen die ook op dezelfde manier een weg proberen te vinden op internetland. En internetland blijft op deze manier groeien met mooie, interessante, irritante, grappige en vreemde berichten.

vrijdag 5 september 2008

We zijn niet meer alleen, 14.000 satellieten op Google Earth.



Ik wist dat er satellieten afval door de mensen in de ruimte is geschoten maar dat het zoveel is heb ik nooit geweten.
De USSTRATCOM zoekt en publiceert de objecten die rond de aarde vliegen met als doel de veiligheid van de VS te bewerkstelligen. Ondanks dat het een hoog Hollywoodgehalte heeft is niet minder waar. Ze hebben inmiddels 13.000 flying objects gedetecteerd en of er nog UFO's tussen zitten zegt het verhaal niet maar indrukwekkend is het wel.

Mooi is dat wij via Google Earth kunnen meekijken. De objecten kun je aanklikken waarna je o.a. de naam ziet, wanneer het gelanceerd is, omloopsnelheid enzovoorts. Ook kun je de baan van de satelliet laten verschijnen.







Om te kijken via Google Earth download dit bestand. Een popup-venster opent en vraagt met welk bestand je het wil openen. Waarschijnlijk wordt het juiste programma vanzelf al aangegeven anders zoek naar: Open with Google Earth.



Gevonden via Slashdot

maandag 1 september 2008

Unboxing: uitpakken op YouTube

Ken je dat gevoel van opwinding in je lijf als je een nieuwe telefoon of dvd-recorder uitpakt. De spanning of het in het echt net zo mooi is als je het had bedacht.
Karton voorzichtig knippen, plakband scheuren en dan heel voorzichtig alle laagjes van piepschuim, bubbelpapier, vloeipapier er af pellen totdat het nieuwe apparaat je toelacht.

Als je op YouTube naar 'unboxing' zoekt blijken bijna 30.000 filmpjes over het uitpakken te gaan! De filmpjes tonen voornamelijk het uitpakken van computers, telefoons en gameconsoles.
Maar ik snap deze filmpjes niet. Zelf uitpakken is leuk maar dit door iemand anders te zien doen?
Dus waar komt die belangstelling vandaan?

Toch is de onderstaande unboxing het bekijken waard. De eerste dertig seconden lijkt het filmpje op al de andere uitpakfeestjes maar daarna gebeurd het.


 
Bookmark and Share