zaterdag 1 maart 2008

En internetgemeenschap, hoe voelen we ons vandaag?


Theo Thijssen schreef in de gelukkige klas (1926) over het fenomeen dat de klas van meester Staal als een persoon reageert. De klas is niet een optelsom van individuen maar wordt op een gegeven moment één individu met een eigen gezicht en met één mond.

Deze klas van Theo Thijssen staat eigenlijk niet zo ver af van het fenomeen internet. Ook hier lijkt het af en toe alsof er een persoon spreekt. Op het internet zijn er fenomenen, nieuwtjes die over de wereld vliegen, worden mensen opeens beroemd of krijgen geen voet aan de grond. Het is alsof het internet een organisme betreft waarvan de richting niet duidelijk is te voorspellen maar die wel een kant op gaat met een eigen wil.



Bij de Swarm-theory wordt een analogie met de dierengemeenschap gemaakt. Mieren zijn als individu niet bijster slim maar als collectief zijn tot grote prestaties in staat. De oplossing zit em in het feit dat mieren veel communiceren.
Zijn wij op het internet niet hetzelfde als de mieren die niets anders doen dan communiceren?

Nu zijn er inmiddels een aantal websites die de internetgevoelens proberen te pakken. WeFeelFine van de kunstenaar Jonathan Harris is een prachtig voorbeeld. Visueel is deze website ijzersterk. De uitleg op een vorige post.

Nu blijkt Moodviews in internetbegrippen al een hele tijd bestaan maar ik had het nog niet ontdekt. Op deze site worden op verschillende manieren de gevoelens gemeten. Via de tab moodspotter kun je via een zoekwoord ontdekken wat de gevoelens in de loop van de tijd over dat onderwerp is. Het programma is niet heel snel, dus laat moodspotter niet later dan een maand geleden spotten en dan zie je bijvoorbeeld dit:

In de maand januari was men vooral 'amused' over Hillary.

Hoe werkt moodviews? 5000 blogs, gehost via
LiveJournal, worden per uur gescreend op de woorden amused, happy, sad enzovoorts. Deze woorden worden geteld en gekoppeld aan de bijbehorende tekst.
Waarom doen ze dit? Volgens hen zijn blogs een belangrijke bron over wat mensen werkelijk interesseert en beweegt.


Er is ook een persoonlijke gevoelsmeter die je zelf kan bijhouden, De Morale O Meter.

De maker noemt het zelf een silly website maar vult hierbij een database met informatie over hoe de gebruikers zich voelen. Dagelijks moet worden ingevuld hoe onder andere je moraal en gezondheid is. Deze informatie komt in een diagram en later kun je een grafiekje krijgen over de afgelopen tijd. Hoe zou het zijn als iedereen dat zou doen?

Ik zie voor het westen niet gelijk een praktisch nut maar voor het staatje Bhutan is het essentieel lijkt me waar het Bruto Nationaal Geluk de belangrijkste index is.
Nu wil ik daar absoluut niet cynisch over doen want ik denk dat het zoeken naar het BNG de taak van iedere staat is uiteindelijk en het boeddhistische Bhutan dat durft te tonen.
En wij zijn hier tenslotte ook constant met gelukzoeken bezig.


links om verder te lezen:
Are you thinking what I'm thinking? TimesOnline
Economics View Swarm theory
Andere persoonlijke gevoelsmeters: Moodstats en Moodjam

2 opmerkingen:

Marina Noordegraaf .... zei

Doet me denken aan de Disney film van Nemo. Vissen kunnen gevangen worden omdat ze allemaal in willekeurige richtingen zwemmen. Zouden ze allemaal dezelfde richtin g opzwemmen (wat lukt onder het coachende oog van Nemo) dan trekken ze de boot die hen vangt naar beneden. Heel symbolisch, idd

Las vandaag dat het tegenovergestelde van geluk niet ongeluk is maar boredom. En andersom: als je excited bent dan ben je gelukkig. Veel volwassenen zouden leiden aan ADD (Activity Deficiency Disorder). Vond ik wel een leuke :-)

Liek Schoeren zei

Nu is het natuurlijk de vraag of er een Nemo is die de coachende leiding zou kunnen hebben op internet. En wat de boot symboliseert. Boot de beschaving of juist de onwetendheid, en Nemo de enkele voortrekkers of de spammakers. Leuk om verder over na te denken.

En met boredom als tegenovergestelde van geluk, zit wel wat in. Nog niet eerder bedacht. Impliceert veel eigen inbreng in het gelukzoeken. Inmiddels zijn we bang voor verveling in het snelle internettijdperk, de ADD-kwaal die we misschien onszelf aandoen?
Interessante gedachten...

 
Bookmark and Share