computerspel weet al wat je gaat doen.

Heb je dat ook wel eens, dat je wilt aanbellen en ziet dat er al iemand aankomt maar toch het commando 'aanbellen' niet meer kan annuleren en dus toch op de bel drukt. Je bewustzijn kan de in gang gemaakte fysieke bewegingen niet meer stoppen.

Het computerspel Yetisports.org gebruikt dat verschijnsel. Het spel analyseert de fysieke uitingen zoals hartslagen,electrische activiteit in de hersenen en het geleidingsvermogen van de huid tijdens het spelen van het spel en reageert hierbij alsof het commando's zijn. Wat blijkt: het meten van het geleidingsvermogen van de huid geeft twee seconden voor de werkelijke reaktie van de speler al genoeg informatie over wat de speler gaat doen. Ik denk dat twee seconden wel erg lang is om te kunnen voorspellen, maar laat ik dat aspect er even buiten laten.

Wat betekent dit? De makers hadden het zelf al over frustrerende karakter de computergames met geleidingsmeters. Maar zou het ook bijvoorbeeld kunnen betekenen dat gehandicapten meer mogelijkheden kunnen krijgen? Ze hoeven maar te denken aan een beweging en de computer doet het onmiddellijk. Hoeven we bijvoorbeeld in de toekomst onze teksten niet meer handmatig te typen maar te 'denken'?

Physorg.com

NewScientistBlogs

snoepen aan visualisaties

Smashingmagazine heeft de mooiste visualisaties op een rijtje gezet. Ik had in eerdere blogs al gesproken over Musicovery en Gapminder waar de data omgezet werden in bewegende beelden. De schoonheid van de visualisaties worden regelmatig overtroffen door het praktisch nut. Kijk bijvoorbeeld naar FlickrTime

Hierbij worden foto's uit FlickR geladen en in digitale cijfers op het bureaublad gepresenteerd. Nutteloos maar prachtig.
Nog zo'n kunstwerk van WeFeelFine

Op deze site zijn alle gevoelens in blogs gevisualiseerd.
Ik ga nog even doorzoeken in deze snoepkast.

Nog eentje dan om het af te leren: TimeMultimedia

World of Warcraft een veilig laboratorium

Het corrupted-bloodvirus dat in 2005 verspreid was in het spel 'World of Warcraft' , wordt nu gezien als een mooi wetenschappelijk experiment. De spelers gedroegen zich niet altijd zoals verwacht. Ze gedroegen zich op zijn minst opvallend. Enkelen gingen anderen helpen ondanks het grote gevaar voor besmetting wat ze opliepen. Anderen waren vooral bezig zoveel mogelijk spelers te besmetten. Opmerkelijk was dat er ook ook spelers waren die zodra ze hoorden van het virus, zichzelf expres lieten besmetten. Dat dat niet zo ver van de werkelijkheid is bewijzen bijvoorbeeld de bareback-feesten.

In de gebruikelijke epidemieën-modellen wordt nieuwsgierigheid met de daarmee gepaarde risico's niet ingecalculeerd. Misschien tijd voor een bijstelling na het WoWexperiment.
Twijfels over verschil in spelsituatie en werkelijkheid zijn er zeker maar volgens Jeremy Bailenson and Nick Yee van de Stanford University : "it mimics the real world with “stunning” accuracy".
Binnenkort het eerste virus in Second life?

verder lezen:
economist
TechConsumer
Tweakers
TimesOnline

e-mail niet altijd de juiste methode

Lifehack begint een kleine discussie over wanneer welke communicatietools te gebruiken. Uitgangspunt is de flowchart van Pollard.

Maar deze flowchart geeft weinig ruimte voor het inhoudelijke aspect van de boodschap die over moet worden gebracht. Pollard heeft dat echter wel in zijn uitleg uitgewerkt in de tien stappen": "ten situations when you should not use e-mail, even though you may be tempted to do so"

(lijkt op Woody Allans titel: Everything You Always Wanted to Know About Sex But Were Afraid to Ask)

Pollard geeft daarbij goed aan dat e-mail niet gebruikt moet worden bij slecht nieuws, controversiele onderwerpen, ingewikkelde instructies enzovoorts. Face to face is in dat geval beter.

Toch heeft Pollard met zijn communicatie-flowchart een aardige manier gevonden om het verschillende gebruik tussen blog, wiki, e-mail en onder andere forums uit te splitsen.

Virtual reality wordt steeds 'realer'

Via een virtual-reality-techniek voel je je alsof je tweede lichaam je eigen lichaam is. Afgelopen vrijdag gepubliceerd in Science dat out-of body experience kan worden opgewekt door een virtual reality bril.

Wat betekent dat voor vakanties en pretparken? Het zou een stuk makkelijker geregeld kunnen worden. Beam-me-up-scotty wordt: Upload-me-Scotty.

Reuters

Engadget

videokunst op de uitmarkt

Mooi videokunstwerk van Jacco Olivier wordt dit weekend op de Uitmarkt getoond. Een klein voorproefje is ook via http://www.montevideo.nl/ te zien. Het kunstwerk lijkt een eenvoudige video van bewegende schilderijen in lagen over elkaar gezet. Maar de lagen zijn zo op elkaar afgestemd dat het lijkt alsof de driemensionale wereld op je af komt. De geluiden die Olivier gebruikt zijn subtiel en to the point en versterkt het beeld van drie dimensies.
De site van Montevideo geeft de kans het vroegere werk van hun kunstenaars te bewonderen. Zo is ook werk van Erwin Olaf te vinden met twee van zijn videokunstwerken.

Maar de echte grote videokunstenaar is wat mij betreft Bill Viola. Hij weet de video op vreemde manieren te gebruiken waardoor je je soms echt in een andere wereld waant. Zijn gebruik van het medium heeft veel weg van Poëzie.




Nadat ik Bill Viola jaren geleden in het Stedelijk Museum heb gezien ben ik op zoek naar volgers van deze grote meester. Nu is Olivier zeker geen volger, maar hij weet wel het beeld op een nieuwe manier te gebruiken en te onderzoeken.

fake trailer (2)

De uitslag van de Fake-trailer wedstrijd is bekend. Het is de Kill Bill-adapt: Nailed by Nikita van Maurice Tromp en Rob van der Velden geworden. De inzendingen zijn te vinden op planetterror. Nu had ik meer op de fake-trailers gehoopt zoals ik in mijn blog van 24 juli schreef. Hier even voor een mooie verzameling: recuttrailers.
De uitvoering van Nailed bij Nikita is professioneel en zeker met plezier gedaan, maar het idee voor deze film spreekt me minder aan. Eén Kill Bill is voorlopig wel voldoende.
Dat de wraakgodin door de playmate Olga Urashova wordt gespeeld is zeker voor Tarantino een aanbeveling geweest en ik moet zeggen dat ik dat ook wel een aardige vondst vind. En zag ik Patty Brard niet ergens verschijnen?

De site Howitshouldhaveended bevat mooie animatie-filmpjes over bekende films en het andere slot. De tekeningen zijn geslaagd, de verhalen niet altijd, maar het idee charmant.
YouAreTv wil met hun website kwaliteit op het net zetten en tegelijkertijd iedereen toegang geven. Ik ben benieuwd of dit te bewerkstelligen valt.

flowcharthumor

In mijn zoektocht naar flowchart-software kwam ik een bewerkte wc-deur tegen.

Er blijken nogal wat versies van te bestaan.
Voor het serieuze werk ziet Drawanywhere er veelbelovend uit. Jammer genoeg is de functie 'door meerdere te gebruiken' nog under construction. Maar daar is wel wat op te vinden.
Gliffy ziet er maar liefst nog mooier uit, maar de prints lukken helaas niet. Jammer. Cumulatelabs laat je gelijk beginnen.
En nog een kaart voor de liefhebber. Wellingtongreyflowchart

Niet zoeken en toch vinden

Vrijdag in Searchengineland een artikel over de behoefte aan zoeken door middel van serendipiteit. Met andere woorden: vinden wat je niet zoekt.

Ik vergelijk het met het kopen van kleren. Soms weet ik precies wat ik zoek, een bruine broek voor een feest bijvoorbeeld. Dan wil ik graag snel naar de broeken doorgesluisd worden. Maar soms weet ik het niet en wil niet lastig gevallen worden met vragen over wat ik wil kopen. "Ik kijk even rond."

Tot nu toe hebben de zoekmachines zich gericht op vinden wat je zoekt, maar nu evolueert het web steeds meer als een kennisnet. De web2.0 applicaties zijn daarbij behulpzaam, maar volgens Searchengineland is dit pas het begin. Ik heb zelf al veel moois op het net gevonden zonder dat ik er naar zocht. In dit verband wil ik de Whonu-site promoten die aardig wat zoekopties bij elkaar heeft gezet en daardoor ideeën genereert.

Maar soms raak ik toch geïrriteerd bij het zoeken van heel specifieke onderwerpen of bij het zoeken Nederlandse sites. De web2.0 technieken zijn dan vaak niet toereikend omdat eenvoudigweg te weinig mensen schrijven en citeren, terwijl ik weet dat er meer moet zijn. De typisch zoekmachines voldoen niet omdat die gericht zijn op hun eigen land en taalgebied. Zou de positieve toekomst van Searchengineland ook op dit soort problemen oplossen?

Klaar!

wwwdotcom.com

Schrale troost voor Harry Potter fans

Harry Potter is al een beetje uit het nieuws, dat is niet voor niets volgens de onderstaande quotes. Uit: overheardinnewyork

hyven en toch privacy?

Gelezen op AD.nl: "Zo werd een medewerker van een zorginstelling in Heerenveen deze week geschorst omdat ze haar werk met verstandelijk gehandicapten op Hyves vergeleek met dat van een oppasser in een dierentuin".
Ten eerste snap ik de werkgever goed. Je kan een werknemer van je instelling die dit soort uitspraken doet moeilijk handhaven. Daarbij snap ik ook de naïviteit van de hyvers ook niet. Sinds kort ben ik ook lid van Hyves, maar met grote twijfel of ik het wel wil. De krabbels die anderen bijvoorbeeld voor mij schrijven kunnen door iedereen geschreven worden, vreemd. Wat hebben anderen te maken met post aan mij gericht of wat ik aan anderen krabbel? Is dit een vorm van exibitionisme die massaal om zich heen grijpt? Ik kan zomaar bij onbekende hyvers alles over hun leven lezen en dat gaat in sommige gevallen ver. 'leuke' foto's waarin mensen zichzelf dronken etaleren, dat kan leuk zijn voor je beste vrienden. Maar niet voor de hele wereld, laat staan voor je eventuele clienten, medewerkers, vage kennissen en werkgever niet te vergeten. Gek dat er aan de andere kant zoveel mensen een geheim nummer hebben. Of zijn dat juist de mensen aan het andere eind van het spectrum? Ik zou dit graag in de statistieken terugzien. Nu is het wel zo dat je zelf beslist wat je in je profiel zet bij Hyves. Maar heb ik ook invloed op wat mijn vrienden schrijven over/voor mij? ( sorry vrienden) Wie wil wat steekproeven nemen?

Prachtig filmpje over de toekomst van de privacy:

informatieoverload-cursus

Frankwatching heeft een interessant artikel over informatieoverload en er mee om te gaan. Hij doet het aan de hand van het overdonderdend aantal medische blogs die er zijn op het net. Feeds zijn een handig hulpmiddel, maar wat als het aantal feeds te veel zijn? Een suggestie is de wisdom van crowds te gebruiken. Web 2.0 technieken dus. Nu ben ik geneigd om daar voor een gedeelte in mee te gaan met een restrictie: wisdom of the crowds vermenigvuldigen met het aantal jaren dat the crowds het artikel nog steeds waardeert. Volgens mij zijn de foolishness of the crowds, trends geheten, op deze manier gereduceerd.
Hij heeft overigens een handig OPML-bestand van de (volgens hem/ crowd) interessantste medische blogs toegevoegd.

computer chronicles op archive.org

Op archive.org zijn mooie staaltjes oude computergeschiedenis te zien. Ik heb net gekeken naar een documentaire over Gary Kildall, een computerpionier. Mij niet bekend, waardoor ik tijdens het bekijken van de documentaire regelmatig het gevoel kreeg naar een fake-documentaire te kijken. Dit gevoel werd sterker toen hij werd beschreven als stoere cowboyman die graag vloog, dook en mooie auto's reed en door Bill Gates te grazen was genomen. Dit alles in nostalgische Amerikaanse stijl. Die Amerikanen kunnen er wat van.

hou je van statistiek?

Eurofound heeft haar database aangepast. Hier is informatie te vinden over onderzoeken op het gebied van gezondheid, werk, inkomen enzovoorts in Europa.

Maar vergelijk de presentatie eens met de oude Gapminder. Die is toch een stuk aantrekkelijker. Al is het de vraag in hoeverre je de hoeveelheid internetgebruikers met kindersterfte kan vergelijken zoals je in de Gapminder kan doen.